Regels en stijlen

Hoewel ik nog niet zo ver ben, zit ik natuurlijk al wel hard na te denken over de vormgeving van de regels en stijlen. Grotendeels ben ik er nu wel uit. Op aanraden van de experts van woodworking.nl maak ik ze iets dikker dan ik oorspronkelijk van plan was, namelijk 25 ipv 22mm. De panelen zijn namelijk 11mm dik, komen in een groef van ongeveer 10mm diep en dan bleef er wel een heel smal randje over.  Verder verbind ik de regels en stijlen aan elkaar met een pen en gat verbinding.

Waar ik nog wel mee zit is de vormgeving van de hoeken. Ik wil de rand rond het paneel niet als een scherpe rand houden, dit wil ik graag schuin afwerken. In de hoekjes zit je dan wel met een probleem, hoe je de afschuinig van de regel op de afschuining van de stijl aan laat sluiten. Daar zijn verschillende oplossingen voor. Ik zal er hier drie beschrijven. Door op het plaatje te klikken kan je het beter in detail zien. Het gaat om de hoek waar het pijltje naartoe wijst.

De Ikea methode.

Deze methode wordt door veel meubelfabrieken gebruikt. Het is verre weg het makkelijkste te automatiseren. Je zet gewoon een schuine kant aan alle regels en stijlen en zet ze dan tegen elkaar. Het gevolg is dan wel dat er tussen regel en stijl een V-groef zit. Dat camoufleert gelijk alle onnauwkeurigheden in deze overgang. Ideaal voor massa fabricage. Voor mij zou dit ook heel makkelijk zijn, maar ik vind het gewoon niet zo mooi.

De bovenfrees methode.

Je maakt eerst alle regels en stijlen en laat de kanten gewoon recht. Je zet alles in elkaar en dan draai je met een bovenfrees met V-vormig freesje een keer rond het hele kader en maakt zo de schuine kant. In de hoek krijg je nu ronde hoeken. Dat is echt niet mooi, maar met een scherpe beitel is dat nog wel netjes recht af te steken. Het "nadeel" is dat er nu een stukje kops hout te zien is in dit hoekje. Vooral als je alles afwerkt met  olie wordt dit een duidelijk donker gekleurd driehoekje. Een ander "nadeel" is dat voor mijn gevoel de scheidslijn tussen regel en stijl op de verkeerde plek zit. Voor een doe het zelver is dit een prima methode, maar er is nog een verbetering denkbaar.

De methode met de ongelijke borsten.

Dit is een methode die voor een groot deel met handgereedschap gemaakt wordt. Daarom is het ook zoveel werk. Hierbij zit de afschuining in de stijl, maar daarboven spingt de stijl een stukje terug. Die ruimte wordt opgevangen doordat de regel hier juist naar voren steekt. Dit gedeelte van de regel heet de borst, en omdat alleen de zichtkant zo uitgevoerd wordt, heb je ongelijke borsten (zo heet dat nu eenmaal). De achterkant zit niet zo moeilijk in elkaar. In de tekening zie je met rood aangegeven hoe de borsten voor en achter verspringen. Door al die verspringende randjes moet je hierbij veel met de hand zagen en afsteken.

Van het weekend ga ik eens kijken of ik ueberhaupt wel in staat ben om zo'n moeilijke verbinding te maken. Misschien ben ik wel zo'n kluns dat ik toch maar voor de Ikea methode kies. Dat is dan iets waar jullie me tot in lengte der dagen mee kunnen pesten.