Langzaam aan begin ik weer aan de keuken te werken. Ik heb nu de regels en stijlen van de drie onderkastjes in aanbouw. Ik heb even terug moeten kijken in het blog om te zien hoe ik het ook alweer deed! Toch handig om dit bij te houden. Echt snel gaat het nog niet want er liggen nog heel veel andere klusjes op me te wachten (en ik heb er al een heel stel gedaan ook).
Ik heb af en toe problemen met het schaven van de schuine kantjes en de inkeping bij de versprongen borsten. Als de draad van het hout mooi gelijkmatig loopt is er niets aan de hand. Maar het gaat nogal eens op en neer en als je dan zo tegen de draad in staat te schaven kan het makkelijk gebeuren dat de beitel opeens een splinter oppikt en lekker diep uitscheurd. Dat gebeurd natuurlijk altijd als je bijna klaar bent. Meestal weet ik het wel op tijd op te vangen en dan is het verder een kwestie van schrapen of zelfs schuren om het randje verder netjes recht af te werken. Maar hier is dat dus niet gelukt en zit ik met een deuk in het schuine randje, daar vlak boven het platte streepje van de 2:
Er zijn veel opmerkingen gekomen over mijn handzagen. Lieke verklaart me natuurlijk voor gek... Waarom heb ik zo veel zagen? Eigenlijk zou ik er nog veel meer willen hebben. Zagen zijn leuk om te verzamelen. Ze zijn niet duur en er zit een rijke geschiedenis achter. Maar het is ook nog een beetje nuttig, want elke zaag heeft een ander doel. Je hebt natuurlijk grove en fijne zagen, maar zo heb je ook verschillende zagen voor dwars op het hout of in de lengte. Afkort- en schulpzagen heet dat. Daarvoor heb je een andere tandvorm nodig. Dwars op het hout moet je de houtvezels als het ware doorsnijden, de tanden lijken dan meer op kleine mesjes. In de lengte lijken de tanden meer op kleine beiteltjes.
Dit zijn bijvoorbeeld een hele grove schulpzaag voor het zagen in de lengterichting en een veel fijnere afkortzaag. Die afkort vertanding is veel lastiger van vorm en moeilijker om te slijpen. Ik heb dus eerst met de schulpzagen geoefend, begonnen met de grove zagen en dan steeds fijner, wat ook steeds moeilijker wordt.
Hier nog een paar voorbeelden. De bovenste is weer een schulpzaag. Nu met een fijne vertanding en stalen rug om het blad stabiel te maken. Die is heel geschikt om bijvoorbeeld pennen met de hand uit te zagen. Met een scherpe zaag gaat dat trouwens heel makkelijk en snel. Voor een kleiner project loont het dus niet de moeite om de circelzaagtafel helemaal op te gaan bouwen en af te stellen.
Daaronder een hele mooie afkortzaag, een Engelse Smithson ergens uit de 19e eeuw. En ten slotte mijn zelfgemaakte zaagje. Die heeft de fijnste vertanding van al mijn zagen en is ook geslepen als afkort zaag. Die heb ik al veel kunnen gebruiken in het keuken project.
Al die zagen is dus een logische proces geweest. Om dat hele nuttige kleine fijn vertande afkort zaagje te kunnen maken moest ik wel die hele leerschool vanaf de grof vertande schulpzaag doorlopen. Lieke, je hebt gewoon geen gelijk :-)
No comments:
Post a Comment